Een van mijn favoriete vakantiebestemmingen is Corfu. Dit Griekse eiland bezocht ik in totaal vier keer. Eerst vooral om feest te vieren, later ook om van de natuurlijke en culturele pracht van het eiland te genieten. In dit artikel vertel ik mijn belevenissen…
Wat algemene informatie over Corfu
Corfu, ook wel geschreven als Korfoe en in het Grieks Κέρκυρα (Kerkira), is een eiland gelegen in de Ionische zee. Met nog enkele eilanden behoort het tot de Ionische Eilanden. Corfu is tevens het meest noordelijk gelegen eiland van Griekenland.
De hoofdstad van het eiland is Corfu Stad. Corfu is 593 vierkante kilometer groot en het hoogste punt is de 906 meter hoge berg Pantokrator. Verder telt het eiland zo’n 113.000 inwoners.
De voornaamste bron van inkomsten is tegenwoordig het toerisme. Daarvoor verdienden de inwoners hun geld voornamelijk met het telen van olijven. Nog steeds is het eiland bezaaid met olijfbomen.
De geschiedenis van Corfu in het kort
Corfu maakte van de 14e tot de 18e eeuw deel uit van het Venetiaanse rijk. Uit die tijd zijn met name in Corfu Stad nog veel sporen te vinden. Na de Venetiaanse tijd werd Corfu afwisselend bezet door de Fransen en de Britten.
Van 1815 tot 1864 maakte Corfu deel uit van de Verenigde Staten van de Ionische Eilanden. Dit was een zogenaamd protectoraat van Groot Brittannië. In deze periode werd het wegennet van Corfu aangelegd. Sinds 1864 maakt Corfu deel uit van Griekenland.
Corfu 1996, Moraitika
De eerste keer dat ik van Corfu hoorde was in 1995. Ik vertelde een kennis over mijn vakantie op Ibiza die zomer. Hij zei dat ik eens naar Corfu moest gaan. “Veel mooier en meer normale mensen in vakantiestemming, in plaats van die snobs op Ibiza.” Mijn nieuwsgierigheid was gewekt.
Voor de zomer van 1996 had ik een reis geboekt van twee weken op Corfu. Ik zou verblijven in Hotel Delfinakia in het plaatsje Moraitika. Omdat ik net zo cool wilde zijn als mijn vakantievrienden van Ibiza had ik een radiocassetterecorder (wie kent ze nog?) meegenomen voor op het strand.
Doch de andere strandgangers vonden mijn housemuziek helemaal niet cool. Een Duitser vroeg mij de muziek zachter te zetten. Gelukkig vonden de party people in het nachtleven mij wel cool. Al gauw had ik er vrienden en vriendinnen uit Engeland, Duitsland en Oostenrijk.
Elke nacht vierden we feest in de discotheken van Moraitika. Destijds waren dat Tramps, Captain Morgans, Scorpions en Cadillac. Naast discotheken zag ik overdag meestal niet veel meer dan het strand, alwaar ik vaak mijn roes uitsliep.
Cultuur snuiven in Corfu Stad
Doch soms ging ik ook wel even cultuur snuiven in Corfu Stad. Vanuit Moraitika kon je er eenvoudig met de bus naartoe.
Corfu Stad is de hoofdstad van het eiland. De oude binnenstad doet met zijn nauwe straatjes erg aan Venetië denken. Dat is ook geen wonder, want Corfu maakte zo’n 500 jaar deel uit van de Republiek Venetië. Naast de binnenstad lieten de Venetianen ook twee forten na.
De Venetiaanse forten
De twee belangrijkste bezienswaardigheden van Corfu Stad zijn de twee Venetiaanse forten, het oude fort en het nieuwe fort.
Het oude fort
Het oude fort is gelegen op een kaap. Dit is tevens het oudste deel van Corfu Stad, dat in de 6e eeuw door de Goten werd vernietigd. In de 15e eeuw bouwden de Venetianen hier een fort om het eiland te beschermen.
Vandaag de dag is het fort een bezienswaardigheid voor toerististen. In de zomer wordt het ook als openluchttheater gebruikt. Verder huisvest het fort in de voormalige Britse barakken de openbare bibliotheek, alsmede het Griekse Muzieklab van de Ionische Universiteit.
Het oude fort diende ook als filmlocatie in de James Bondfilm For Your Eyes Only. In de scene die hier werd opgenomen drukte James Bond de Mercedes van zijn tegenstander (Emile Locque) van de rotsen af.
Zelfs de “Brug der Zuchten” uit Venetië is nagebouwd in het Oude Fort.
Het nieuwe fort
Het nieuwe fort ligt op de heuvel van Sint-Marcus en werd gebouwd in de periode van 1572 t/m 1645. Naar aanleiding van het eerste beleg door de Turken in 1537 besloten de Venetiaanse heersers om Corfu Stad te versterken.
In de eerste fase werd een muur rond de stad aangelegd. Hiervoor moesten eerst 2000 huizen worden afgebroken. Nadat dit was voltooid werd begonnen met de bouw van een nieuw fort.
Ook het nieuwe fort is vandaag de dag een toeristische attractie. Maar niet het gehele fort! Een deel heeft nog zijn oorspronkelijke militaire functie, en is nog in gebruik door het Griekse leger. Dit gedeelte is niet toegankelijk voor bezoekers en mag ook niet worden gefotografeerd en gefilmd.
Sint-Spyridonkerk
Een andere bezienswaardigheid van Corfu Stad is de Sint-Spyridonkerk. In deze othordokse kerk worden de overblijfselen van Sint-Spyridon, de beschermheilige van het eiland, bewaard. Veel mannelijke Corfioten (de bewoners van Corfu) zijn naar hem vernoemd. De meest voorkomende jongensnaam op het eiland is dan ook Spyros.
Mijn leven gered door een Duitser
Van de terugreis na mijn eerste bezoek aan Corfu Stad kan ik me één ding nog heel goed herinneren…
De bus was erg vol waardoor ik moest blijven staan. Omdat het bloedheet was hing ik met mijn hoofd uit een kantelraampje. Doch een Duitser waarschuwde mij dit niet te doen. Ik wist niet precies waarom hij dit afraadde, doch ik besloot toch maar mijn hoofd weer naar binnen te trekken.
Even later scheerde de bus vlak langs een rotswand. Ik keek de Duitser die me had gewaarschuwd kort aan. Hij gaf me een blik van “kijk, dat bedoelde ik nou”. Het moge duidelijk zijn dat ik hem erg dankbaar ben voor deze waarschuwing.
Esplanade
Een plek waar ik graag kwam in Corfu Stad was de Esplanade. Het plein weerspiegeld de verschillende overheersers van Corfu. Zo vind je er bouwwerken uit de Engelse tijd, de Venetiaanse tijd en de Franse tijd.
Laatstgenoemden lieten een gallerij na die geïnspireerd is op Rue Rivoli in Parijs. Vandaag de dag kun je heerlijk luieren op een van de vele terrasjes in deze gallerij. Onder het genot van een sorbet of een drankje kun je hier eindeloos mensen kijken.
Party, party en nog eens party
Maar het voornaamste wat ik tijdens mijn vakantie van 1996 op Corfu heb gedaan was feestvieren, elke nacht. Meestal was dat met mijn vakantievrienden in Moraitika, maar ik heb ook een keer een uitstapje naar Corfu Stad gemaakt.
In Corfu Stad heb je de zogenaamde Disco Strip. De naam doet denken aan de Strip in Las Vegas, doch behalve de naam zijn er weinig overeenkomsten. Het is een vrij sobere weg waaraan allemaal discotheken en restaurants gevestigd zijn. Buiten lopen vooral veel zwerfhonden, voor wie deze plek ook een sociale ontmoetingsplaats lijkt te zijn.
Ook de sfeer in de discotheken was totaal niet zoals in Moraitika. Alles was veel individueler. Waar je in Moraitika als buitenstaander onmiddellijk werd opgenomen in de partyscene was je hier een buitenstaander. Het moge duidelijk zijn dat ik de volgende avond weer feestvierde in Moraitika.
Vertraging op de luchthaven
Na twee weken feestvieren was het tijd om weer naar huis te gaan. Doch aangekomen op de luchthaven stond de hostess de gasten op te wachten met een vervelende mededeling. Ons vliegtuig had vertraging.
Eerder die dag was kort na het opstijgen een vogel in een van de motoren gekomen en het vliegtuig moest weer landen. Omdat er geen ander toestel geregeld kon worden moest de motor worden uitgebouwd en nagekeken. Vervolgens was hij getest en weer ingebouwd.
Het moge duidelijk zijn dat dit heel veel tijd had gekost en het toestel nu flink achter liep op schema. Om het goed te maken werden we getrakteerd op een etentje en vervolgens met een bus weer naar de luchthaven gebracht. Doch daar moesten we nog lang wachten, want het toestel moest eerst nog een groep passagiers voor ons naar Schiphol brengen.
Voor mij was dit overigens een buitenkansje om Michelle, mijn Engelse vriendin, nog even te zien. Zij zou later die avond terugvliegen. Ze was blij verrast toen ze mij voor de ingang van de luchthaven zag zitten.
Diep in de nacht vloog ik dan eindelijk weer naar huis. Ik was zo moe dat ik in het toestel in slaap viel. Een van de weinige keren dat ik in een vliegtuig heb geslapen. En zo eindigde een fantastische vakantie op Corfu.
Corfu 1997, Gouvia
Vaak heb je de neiging na een hele mooie vakantie deze het jaar daarop over te willen doen. Zo wilde ik in 1997 opnieuw naar Corfu om daar weer zo’n fantastische vakantie te beleven. Doch bij het boeken was er een tegenvaller, ik kon geen hotel in Moraitika boeken. Als alternatief koos ik voor Gouvia, even ten noorden van Corfu Stad.
Tijdens deze vakantie vermaakte ik mij vooral in de discotheken van het nabijgelegen Ipsos, dat qua sfeer deed denken aan Moraitika. Ook bezocht ik Moraitika zelf, waar nog wat oude bekenden waren onder het horecapersoneel en de uitbaters van discotheken.
Al met al was het een leuke vakantie, doch niet zo leuk als een jaar ervoor. Voor 1998 besloot ik weer naar andere oorden te trekken. Dat werd een vakantie in Hongarije alwaar ik in Siofok, aan het Balatonmeer, de bloemetjes buiten zette. En het laatste weekend in Boedapest verbleef.
Corfu 2000, Messonghi
Doch Corfu bleef toch aan me trekken, en in 2000 boekte ik opnieuw een vakantie naar mijn favoriete eiland. Ik verbleef in het dorpje Messonghi, dat tegen mijn geliefde Moraitika aanligt.
Het hotel heette Flamingo, en werd voornamelijk bevolkt door Nederlanders. De eigenaar van het hotel wist goed sfeer te creëren. Wanneer er een bus met gasten weer vertrok stonden de andere gasten hen uit te zwaaien.
Tijdens deze vakantie heb ik ook het eiland beter leren kennen. In tegenstelling tot voorgaande jaren ging ik weliswaar nog vaak stappen, maar niet meer elke nacht. Ditmaal ging ik er overdag ook op uit om het eiland te verkennen. Zo bezocht ik de beide forten van Corfu Stad en maakte ik een grote eilandtoer.
De grote eilandtoer
De grote eilandtoer werd gegeven door een Nederlandse gids. In alle vroegte werden we met een bus opgehaald op het verzamelpunt. Via de kustweg ging het richting het Achilleion, een voormalige zomerresidentie van de Oostenrijkse keizerin Elizabeth, beter bekend als keizerin Sisi.
Achilleion
Het uit 1892 stammende paleis is geweid aan Sisi’s favoriete figuur uit de Griekse mythologie, Achilles.
Nadat Sisi in 1898 door een anarchist werd vermoord erfde haar dochter het Achilleion. Zij verkocht het in 1907 aan de Duitse keizer Wilhelm II. Deze liet een bruggetje bouwen van de haven naar het paleis.
Dit bruggetje werd tijdens de Tweede Wereldoorlog door de Duitsers gedeeltelijk afgebroken omdat de tanks er niet onderdoor konden. Vandaag de dag passeer je onderweg van Corfu Stad naar Moraitika nog steeds de restanten van deze brug.
Tijdens de eerste en tweede wereldoorlog diende het Achilleion als hospitaal. Na WOII werd een deel gebruikt als casino. In de James Bondfilm For Your Eyes Only zie je het nog in die functie. Doch sinds 2015 wordt het niet meer als casino gebruikt en is het hele paleis opengesteld voor publiek.
Paleokastritsa
Na een bezoek aan het Achilleion ging het verder richting Paleokastritsa. Hier bezochten we de zeegrotten en een klooster.
Vanuit de baai van Paleokastritsa vertrokken we met een bootje richting de zeegrotten. Hier zag je het zogenaamde “blauwe oog”. Via een opening onder water scheen het zonlicht in de grot, hetgeen een zeer fraai effect geeft.
Vervolgens bezochten we het Grieks Othordokse “Panagia Theotokos tis Paleokastritsas-klooster”. Het klooster werd gesticht in 1228, doch het huidige gebouw stamt uit de 18e eeuw. Voordat we naar binnen mochten kregen de vrouwen die hun benen bloot hadden een lange rok aangereikt, om de monniken niet op te winden.
Kassiopi
Daarna ging het verder noordwaarts. Via de vele haarspeldbochten van de z.g. Trompetterpas (ook wel Trombetapas genoemd) – waar een beroemde achtervolgingsscène uit de James Bondfilm For Your Eyes Only werd opgenomen – reden we naar het noordelijkste puntje, het stadje Kassiopi. Hier kregen we wat tijd om vrij te besteden.
Kassiopi is een schilderachtig vissersplaatsje dat uitgroeide tot een populaire toeristische bestemming. Rondom een hoefijzervormige baai bevinden zich vele restaurants en cafés. Naast het uitgaansleven is Kassiopi ook populair bij watersporters, vooral om te duiken en te snorkelen.
Na de pauze in Kassiopi reden we via de oostkust weer zuidwaarts. Onderweg vertelde de gids over wat er te zien is en de geschiedenis van Corfu. Aan het eind van de dag werden we weer bij het resort afgezet.
Kanoni
Een van mijn favoriete plekken op Corfu is Kanoni. Wanneer ik daar naartoe ging nam ik vanuit Moraitika de bus en stapte uit in het dorpje Perama. Daar zag je reeds het beroemde witte klooster van Vlacherna, dat gelegen is op een klein eilandje in de baai.
Via een paadje dat naar beneden loopt kom je bij een dam uit. Vlakbij is de luchthaven van Corfu Stad en de aanvliegroute loopt precies over deze dam. Midden op de dam bleef ik vaak een tijdje staan om naar de landende of opstijgende vliegtuigen te kijken. Je had bijna het gevoel dat je het landingsgestel kon aanraken.
Eenmaal aan de andere kant van de baai kon je via een steiger op het eilandje komen en het 17e eeuwse klooster van Vlacherna bezoeken. Dit kleine witte klooster is een van de beroemdste plekken op Corfu.
Via een kronkelig pad naarboven kom je uiteindelijk bij Kanoni uit. Dit hooggelegen punt dankt zijn naam aan het feit dat hier vroeger kanonnen stonden om het eiland te beschermen. Tegenwoordig gaat het er hier vreedzamer aan toe en kun je hier onder het genot van een hapje en een drankje op het terras genieten van het uitzicht over de baai en de luchthaven. Op een klein pleintje op de top van Kanoni stoppen de bussen die je richting Corfu Stad brengen.
Corfu 2004
De tot nu toe laatste keer dat ik Corfu bezocht was in 2004, vlak nadat het Griekse voetbalelftal de Europese titel had veroverd. “Weet je wel waarom al die vlaggen uithangen?” vroeg de hostess lachend op de luchthaven.
Ik verbleef ditmaal in een groot resort in Messonghi, pal tegen mijn geliefde Moraitika aan. Doch Moraitika was wel erg veranderd ten opzichte van de jaren 90. Waar de toeristen destijds nog uit jonge party people bestond waren het nu meer jonge gezinnen die het dorp bevolkten.
De terugloop van het uitgaanspubliek was goed te merken in de discotheken. Tramps was in 2000 reeds gesloten en de eigenaar van Cadillac vertelde dat hij de zaak ook wilde verkopen vanwege deze terugloop.
Kavos
Een plaats waar het feest wel door gaat is Kavos, gelegen op het meest zuidelijke puntje van het eiland. Kavos wordt voornamelijk bezocht door Engelse toeristen en de sfeer is er dan ook uitgesproken Engels. Wie ooit in Blackpool is geweest zal de overeenkomsten onmiddellijk herkennen. Compleet met de verklede feestgangers.
Paxos en Antipaxos
In 2004 deed ik de eilandtoer nog eens over, alsmede een boottocht naar de nabijgelegen elanden Paxos en Antipaxos. Paxos is de grotere van de twee eilanden die we aandeden. Beide eilanden bevinden zich ten zuiden van Corfu.
Bij Antipaxos legden we aan in een van de vele baaien alwaar we konden zwemmen. Later meerde de boot aan in de haven van Gaios op Paxos, alwaar we enkele uren vrij rond konden kijken.
Paxos heeft een oppervlakte van c.a. 19 vierkante kilometer en telt zo’n 2300 inwoners. De hoofdstad is Gaios, een schilderachtig stadje op det zuidoostelijke deel van het eiland. In vroeger dagen was dit een zeeroversnest. En zeg nou zelf, je waant je hier toch ook in een piratenfilm?
Terug naar Corfu…
Na 2004 heb ik verschillende nieuwe oorden ontdekt en had ik geen tijd meer om terug naar Corfu te gaan. Toch houdt dit mooie eiland een speciaal plaatsje in mijn hart, en hoop ik er ooit weer eens naartoe te gaan.